Mijn eerste indruk toen ik Middelburg vanaf de overkant van de rivier zag, was dat het me enigszins aan San Francisco deed denken. Omdat ik door veel landen en verschillende staten heb gereisd, kan ik meestal een "vergelijkbaar" gebied zien wanneer ik op een kruispunt reis, een stad of een staat. San Francisco is een van die staten. Net als Oz is Middelburg een beetje een rivierstadje. Het is een rustig stadje aan de Reeperbahn in Duitsland en heeft tot nu toe de tand des tijds goed doorstaan. Het gebied ligt aan de rand van de Noordzee en er zijn veel stranden. Aan de rand van de stad staat een straatauto die erg leuk kan zijn om te gebruiken. We hebben een ezeltocht gemaakt om de omgeving te verkennen. De bestuurder wordt vakkundig gebruikt de kleine peddel op de teruggekeerde baan. Jeugdig en stil.
Middelburg heeft een museum (in het Duits) en een openluchtmarkt. Op het openluchtmarktplein hielden ze dat snoepwinkeltje dat allerlei souvenirtjes in zilver en goud verkoopt. Allerlei dingen te koop. We reden door de poort en de kleine helling af. De gebouwen zijn in goede staat, de sfeer is positief en mensen zijn op pad om een goede deal te krijgen.
We kwamen om 4.30 uur in Middelburg aan en kwamen op ons plekje. Het was een beetje koud. Natuurlijk waaide de wind en het voelde als 55 beneden. Maar ik was niet van plan om te vertrekken. In plaats daarvan ga ik naar de ramen en steek mijn tong uit. Het uitzicht is over de rivier en langs de kant van de stad. Ik zie een kasteel aan de overkant van het water. Een kasteel met een plaquette op de top van de heuvel.
De plaquette is misleidend. Het heeft kleine betegelde torens en een raadszaal die zich uitstrekt tot in de rivier. De buitenkant van de poort is gebrandschilderd met het soort kleuren en volgorde die we op een Middelburgse ansichtkaart hebben gezien. Er zit een kleurig ding bovenop. Veel kleuren. Dit is de top van het kasteel. Dit is ook een Middelburgse ansichtkaart. Mijn overgrootouders zijn hier getrouwd. Er is ook een bloemenwinkel aan de voorkant van het gebouw waar ik een waar feest van geurende bloemen zie. Volgens mijn moeder nodigt de eigenaresse de dames in het wit uit om binnen te komen en de bloem in de grond te 'drukken'. Mijn overgrootmoeder en enkele van haar dames deden precies dat. Nu zijn er drie soorten Middelburgse ansichtkaarten: de originele (zeer goed), een minder uitgevoerde versie met minder kleuren en een V-hals. Mijn moeder zegt dat de minder geëxecuteerden meer waard zijn. Ik weet niet hoe ik dat moet zeggen. Maar het is een schitterend gezicht.
Mensen waren erg vriendelijk terwijl we door de stad werden geleid. Mijn broer is een chef-kok en hij suggereerde restaurants en prachtig ingerichte cadeauwinkels. Bij een paar stopten we. De eigenaar was een oudere dame, nauwelijks mee, maar we vroegen haar om naar het handwerk van mijn broer te kijken en dat deed ze. Ze gaf ons een aantal zeer gewaardeerde adviezen en aanwijzingen. We liepen door de smalle straat toen we een gezin passeerden. De vader was in de keuken iets aan het koken. Hij bekeek het handwerk van mijn broer en vroeg mijn broer om een Servinbleffer voor hem te maken ( CS2 hier is een heerlijk Zwitsers gerecht)
Mijn broer is een getalenteerde kok. Hij draaide zich naar mij om en zei dat hij wat aanpassingen aan de maaltijd wilde maken omdat mijn broer geen goede kok was. CS2 is een goed recept, maar ik raad aan om de eieren niet te pocheren. Ze zijn al zacht gekookt in de pan. Gewoon het ei erop en de gekookte dooier (het witte deel van het ei dat niet aan de schaal vastzit) wordt gebakken en de dooier wordt versnipperd en geserveerd. Dit is een zeer populaire delicatesse en wordt tijdens de lunch geserveerd als lunch. We zaten aan een tafel op de stoep en het eten was erg goed. Het brood was er prachtig geserveerd in een krant. De kaas was gemakkelijk verkrijgbaar en de salade met babygroenten was heerlijk.
Daar vertrokken we om 13.30 uur. We maakten een wandeling door het bos en gingen toen verder naar het VVV-kantoor. We vulden het formulier in en namen vervolgens het Vikingpaard mee op een pad waar we ongeveer 20 minuten over liepen. Ik kan je niet alle dingen vertellen die ik in het bos heb gezien omdat het een deel van mijn geheugen is, maar het komt in me op dat dit een van de mooiste dingen was die ik ooit heb gezien en de meest opwindende. We gingen naar andere toeristenhuizen langs het pad, naar de huizen van mijn familie en we klommen erop om op de grond te gaan zitten en van het huis te genieten. Het was heel kunstzinnig en gemakkelijk in de omgang langs de smalle weg.