We hebben een ruime tuin binnenplaats gelegen achter ons strand bungalow. Vanaf het moment dat we aankomen, lijkt onze privé-binnenplaats een oase uit de chaos die La Côte d'Azur is.
Wij zijn slechts een kleine groep locals en de meeste van onze vrienden en familie zijn Fransen. Als je van plan bent je te vermaken op het op drie na grootste eiland ter wereld, weet je precies waar je moet zijn.
De hoofdweg brengt mensen naar ons resort en wij gebruiken hem alleen om van het comfort van onze bungalow naar de stranden te komen. De kleine weg gaat over in een doolhof van straatjes die uitkomt op een kleine zijweg, een zeer schilderachtige zijweg. Een man in een golfkarretje biedt zijn diensten aan om ons naar die zijweg te brengen. Natuurlijk, als je eenmaal voor een golfkarretje kiest, wordt het veel meer dan alleen maar van A naar B komen.
Je krijgt te maken met regen en vochtigheid, absoluut tropisch. Theoola Forest Park ligt in de zijweg ten westen van de zijweg. Theoola Forest Park is een botanische tuin met een rijke verzameling flora en fauna. Onze gids volgend, bevinden we ons in een weelderig missiegebied met veel hoge schermbomen, en kleine bloemen die door de bemoste grond steken. Een verscheidenheid aan vogels fladdert door dit missiegebied op verschillende tijden van de dag. Dolfijnen, de met uitsterven bedreigde Afrikaanse Wilde Hond, BubBear en huhu lijken heel vriendelijk te zijn voor bezoekers.
Wij hebben altijd graag op het strand gelegen, maar toen wij bij La Côte d'Azur aankwamen, werden wij niet op het strand gelaten omdat wij te ver van ons hotel liepen. We dwalen een tijdje rond, en als we een lekker warm briesje tegenkomen, gaan we aan de schaduwkant van de stenen sokkel zitten en nippen aan koele drankjes terwijl we kijken naar de zandkrabben die wegkruipen op zoek naar eten. Het is ons opgevallen dat er uitgedroogde stukken steen zijn, en we denken dat dit te wijten is aan erosie van de zachtere zandsteenlagen.
Onze kamer heeft hoge plafonds, en is ingericht met een artistieke licht gestreepte vloer die de meeste ramen aan de binnenplaats bedekt. Er is een romantische ingang en een gebeeldhouwde stenen boog die naar een kleine binnenplaats leidt. De ramen van de hoofdkamer kijken uit op de binnenplaats en hebben een prachtig uitzicht op de Franse kust. Omdat het op die warme zomerdag nog niet licht was, hadden we het geluk aan een tafel op het terras te zitten met uitzicht op de zee en de jachten in de verte. Het uitzicht is spectaculair. In de verte ligt het schip van Princess Cruise Lines, en je kunt goed zien dat het geladen is met lading! Kraanwater van de plaatselijke Franse kust! Gisele Berry was er, en Tiger Woods ook!
Dat was een van mijn favoriete wandelingen langs de kliffen, omdat het licht altijd lijkt te veranderen, en ik zou zweren dat elke keer dat we daar zijn, het landschap beter wordt. Trouwens, er is geen restaurant in Oran! Er zijn een paar restaurants en snackbars, maar niet iets dat een toerist bijzonder aanspreekt. Battery Park en heck- we zijn daar gaan eten!
Langs de Route des Seaux zie je overal dezelfde gapen toeristen, en het begint al bij de ingang van de haven van Saint Chapelle, waar je de vuurtoren van Saint Chapelle ontdekt.
De vuurtoren staat op een piepklein eilandje, maar tot op de dag van vandaag, zelfs na zoveel jaren, verbaast men zich elke ochtend weer over de aanblik ervan.
Nadat we een tijdje op dat eiland hebben rondgewandeld, zijn we naar het volgende eiland gewandeld, La Barbita, waar een rondleiding werd gegeven door een plaatselijke vissersboot. Nog een waardige plaats voor een Picassini! Ze wisten zeker hoe ze de toeristen moesten vermaken!
Helaas moesten we dat eiland verlaten, omdat het een beetje overspoeld werd door wilde geiten. We zijn er echter wel in geslaagd om een paar foto's van ze te maken, en daar waren we blij om. .
Onze energie was grotendeels op tijdens het lopen, maar we zagen wel een dokter die met een zaklamp op een heuvel kampeerde om te proberen de kleine slakken weg te jagen.
Uiteindelijk bereikten we Sable Harbour, en het eerste waar de mensen aan dachten was: waarom zou iemand in vredesnaam helemaal naar Goose's Beach lopen? Het was een prachtige wandeling, en prachtig. De haven zelf is omzoomd met bootjes, haaks op elkaar, helemaal tot aan het water. Ik wou dat ik daar een foto van kon maken.
We gingen verder naar Stave's Bay, op iets meer dan een uur lopen van Stave's Cove. We liepen helemaal naar de andere kant van de baai naar de parkeerplaats voor de veerboot, en werden verwelkomd door een horde toeristen.